Жыхар Бабруйска купіў бранявік-амфібію і возіць на ім сям'ю

Для таго, каб кіраваць, давялося здаваць спецыяльныя іспыты.

БРДМ-2 (браняваная выведвальна-дазорная машына, другое пакаленне) у мінулым жыцці служыла машынай радыёхімічнай абароны ў МНС. Аляксей Катарскі расказаў Bobr.by, як складваецца яе мірны лёс.

Аляксей займаецца аднаўленнем і продажам грузавых машын, якія звычайна купляе з вайсковага захоўвання або з незапатрабаваных запасаў МНС. Некаторыя аўто, напрыклад, ГАЗ-66, перароблены ў аўтадом, застаюцца ў асабістым карыстанні. Дзённік камерцыйных і асабістых праектаў Аляксей вядзе на сайце drive2.ru. Асабліва ён вылучае свае любімыя грузавыя "мэрсэдэсы". Кастамізаваны БРДМ-2 стаіць асабняком.

БРДМ-2 1984 года выпуску, набытая ў 2021 годзе

Рухавік 5,5 л бензінавы, 140 л. с.

Вага - 8 тон

Механічная каробка перадач, поўны прывад

Выдатак паліва - 30 л/100км у руху па шашы, на бездараж - больш

Максімальная хуткасць - 90 км/г

«Такая машына цікавая тым, што гэта сімбіёз грузавога аўтамабіля і амфібіі. Грузавік плюс паўнавартасны катар з каютай, - распавядае Аляксей, - Я глядзеў на тым жа drive2 блогі людзей, якія валодаюць такой тэхнікай, загарэўся. За два гады, што выбіраў сабе такую машыну, разгледзеў чатыры варыянты. Толькі адзін БРДМ быў у больш-менш прыстойным стане, але, на жаль, ён ужо не мог плаваць. Машына, якую ў выніку набыў у 2021 годзе, выпушчаная ў 1984 і мела прабег 300 км. На ёй былі ўсе завадскія этыкеткі. Выйшла з вытворчасці і 30 гадоў прастаяла без справы».

Бранявік, набыты з захоўвання МНС, быў дэмілітарызаваны. З яго знялі ўзбраенне, прыборы начнога бачання, перыскапічныя прыборы.

Для пачатку з машыны спілавалі дах, каб зрабіць новую надбудову. Да гэтага ўваход у аўто быў магчымы толькі праз два люкі на даху. У выніку мадыфікацыі з'явіўся бакавы ўваход. А таксама дадатковыя вокны і люстэркі інакш кіраваць машынай было б немагчыма. Пры мадэляванні кабіны арыентаваліся на мадэль усюдыхода 60.03 "Кайман - ОР" (Паляўнічы-Рыбак), які выпускае ААТ "140 рамонтны завод" у Барысаве. Такія машыны якраз прызначаюцца для перавозкі пасажыраў і грузаў па бездаражы.

Над амфібіяй працавалі яшчэ тры чалавекі. Перабралі па шрубцы рухавік, каробку перадач, змянілі гумовыя дэталі.

Уладальнікі некаторых мадыфікацый савецкіх БТРаў пішуць аб тым, што за тэхнічнай інфармацыяй па прыладзе ім даводзілася звяртацца ў архівы. Аднак у гэтым выпадку абышлося.

Па-першае, БРДМ-2, са слоў Аляксея, на 80% падобны ў сваёй прыладзе з добра яму знаёмым ГАЗ-66. Рухавік такі ж, толькі больш магутны. Скрыня перадач такая ж, толькі перавернутая ў адваротны бок. Масты - амаль такія ж, толькі закрытыя лістом брані.

Па-другое, да браневіка пры продажы прыкладалася Інструкцыя па эксплуатацыі тэхнічнай прылады: «Там вельмі падрабязныя, пакрокавыя тлумачэнні. Каб кожны салдат тэрміновай службы мог адрамантаваць машыну ў полі.

Літаральна: у такім выпадку вазьміце тры шрубоўнікі вось такія, два ключы вось такія. Пакладзеце злева ад сябе шрубоўнікі, справа ключы. Зрабіце тое. Праверце, каб злева былі тры шрубоўнікі, справа два ключы. Пратрыце прыладу, вярніце на месца».

У машыне праведзенае ацяпленне, зроблены вібра- і гукаізаляцыя, устаноўлены аўтамабільныя сядзенні для кіроўцы і пасажыраў замест арыгінальных табурэтак: гаспадар за вайсковай аўтэнтыкай не гнаўся. Засталіся апошнія касметычныя рыскі, накшталт зацяжкі прыборнай панэлі экаскурай.

Для таго, каб кіраваць браневіком, трэба мець пасведчанне трактарыста-машыніста; давялося здаваць іспыты ў Дзяржтэхнаглядзе.

Перад з'ездам да возера кіроўца падымае хваляадбойнік спераду, адкрывае бронеабарону вяслярнай шрубы. Па пяску аўто рухаецца мякка, не буксуючы. Гук рухавіка не мяняецца. З'езд у ваду адбываецца як бы няўзнак. Ён бачны толькі воку, іншыя органы пачуццяў яго не заўважаюць. Уражанне - быццам знаходзішся ў кампутарнай гульні дзівоснай дакладнасці.

БТР-амфібія здольны "завіснуць" у вадзе на некаторы час. Пасажыр можа выйсці на дах і агледзець бераг з вады. Выезд на сушу адбываецца гэтак жа мякка і непрыкметна, як і з'езд. Забягаючы наперад - штурм Бярэзіны ад берага да берага прайшоў гэтак жа гладка і без адчувальных намаганняў, як і плаванне па возеры.

Пры павароце да возера Белы Бераг бранявіку напярэймы падбег мужчына і папрасіў выцягнуць яго аўто на дарогу. Са слоў Аляксея, такія просьбы паступаюць увесь час. Кіроўцы легкавікоў рэгулярна спальваюць счапленне ў вязкім пяску над Белым Берагам.

«Цяпер парвём ягоны трос і паедзем далей. Свой, моцны, я не захапіў» - каментуе кіроўца браневіка. Аднак трос ірвецца толькі раз, легкавік шчасна заязджае на дарогу.

…За два гады Аляксей на сваім браневіку наездзіў 3800 км. Не так і мала, калі ўлічыць, што гэта машына для выходнага дня. На заднім сядзенні ляжаць выратавальныя камізэлькі для жонкі і дзяцей, у салон свабодна змяшчаюцца складзеныя шэзлонгі: адпачываць так з камфортам.

Выязджаць вось так на прыроду - напэўна, гэта самая найлепшая пенсія для кожнага БРДМ-2.